گرد و خاکِ وعده‌ها بر چهره مردم تنگ سپو

نسیم زاگرس- سال‌هاست مردم دهستان تنگ سپو در شهرستان کهگیلویه و در ۱۵ کیلومتری حومه شرقی دهدشت، گلایه‌مندِ بی مهری و بی توجهی مسئولان هستند و از بین خیل مشکلات و کاستی‌ها آنچه زندگی‌شان را به جِد دچار تنگنا کرده مسیر تردد آن‌هاست. جاده‌ی فرسوده و ناایمنی که جان و مال و کار و زندگی اهالی این دهستان را تحت تاثیر قرار داده‌است. راهی که هر متر آن یادآور وعده‌هایی از سالیان دراز گذشته و بسیار مسئولانی که آمدند و رفتند و همچنان بی‌سرانجام مانده.

این محور، راه ارتباطی چندین روستای فعال در حوزه کشاورزی و دامداری است؛ مسیری که اگر آسفالت و ایمن شود، می‌تواند به رونق اقتصادی منطقه و کاهش مشکلات معیشتی مردم کمک کند. لکن هر بار سخن از اجرای طرح بهسازی آن به میان آمده، گویی نیرویی تمام امکان‌ها را به سمت دیگری سوق داده باشد و از همه‌ی وعده‌های سیاسیون و وعید‌های صاحبان قدرت تنها ناامیدیِ بیش از پیش

اهالی منطقه برجای مانده است و چشم انتظاری خانواده‌هایی که نمی‌دانند این بار فرزندشان از این مسیر مصیبت‌ساز سالم برخواهد گشت یا خیر!

در این دهستان چه معیاری‌هایی باب میل‌تان نبوده که اینچنین به آن پشت کرده‌اید؟

_می‌گویند جاده‌ی تنگ سپو سال‌هاست در فهرست پروژه‌های عمرانی قرار دارد، اما هیچ نشانی از اراده‌ای برای اجرای آن دیده نمی‌شود.

یکی از کشاورزان میانسال منطقه می‌گوید: «هر سال موقع برداشت محصولات، کامیون‌ها نمی‌تونن بیان داخل روستا‌ها. بارها مجبور شدیم با تراکتور محصولاتمون رو تا جاده اصلی برسونیم. نه اداره راه و نه مسئولان استانی هیچ وقت جواب روشنی به ما ندادن. فقط وعده، اون هم نزدیک انتخابات!»

در بخش‌هایی از مسیر، چاله‌های عمیق و بریدگی‌های خاکی باعث شده عبور خودروها به سختی و همراه با آسیب‌ صورت گیرد. رانندگان محلی می‌گویند عبور و مرور شب‌ هنگام‌شان همواره با ترس و خطر همراه بوده و بارها خودروها در پیچ‌های تند و پرتگاه‌های اطراف‌ جاده سقوط کرده‌اند.

یکی از معتمدین محلی در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: «این جاده فقط خاکی نیست، جاده مرگ است. بارها ماشین چپ کرده، موتور و وانت از مسیر پرت شده، و حتی شاهد مرگ چند جوان بودیم. مردم اینجا از مسئولان ناامید شدن. دیگه هیچ وعده‌ای باورشون نمی‌شه.» او از پیچ‌هایی صحبت می‌کند که یکی پس از دیگری مزین شده به تابلوی تصویر عزیزانی که جانشان را در آن محل از دست داده‌اند.

ساکنان منطقه تأکید می‌کنند که طی سال‌های اخیر چندین نامه، طومار و درخواست رسمی به فرمانداری، اداره راه و نماینده شهرستان ارسال شده، اما نتیجه‌ای حاصل نشده است. حتی چند بار از محل بازدید مسئولان استانی عکس و گزارش منتشر شده، اما بعد از آن هیچ تغییری در وضعیت مسیر به‌چشم نمی‌خورد.

از سوی دیگر، کارشناسان توسعه محلی می‌گویند جاده تنگ سپو تنها یک مسیر ارتباطی نیست؛ بلکه شریان حیاتی چندین روستا، مزارع و طرح‌های اقتصادی مهم در منطقه است. نبود زیرساخت مناسب در این محور باعث شده بخشی از زمین‌های کشاورزی رها شده و انگیزه تولید کاهش یابد.

در کنار این جاده‌ی مخروبه، پروژه کارخانه سیمان تنگ سپو نیز پس از سال‌ها همچنان بلاتکلیف است و پیشرفت فیزیکی محدودی دارد که یکی از عوامل مهم آن نیز عدم برخورداری از مسیر ترانزیتی و تردد استاندارد است. هم‌زمانیِ این دو طرح ناتمام در یک منطقه، برای بسیاری از مردم نماد بی‌توجهی ساختاری به مناطق کمتر برخوردار کهگیلویه شبیه به تنگ سپو است.

با وجود هشدارها و گزارش‌های مکرر مردمی، هنوز مشخص نیست چه نهادی پاسخ‌گوی وضعیت فعلی جاده خواهد بود. نه هیچ دستگاه متولی صراحتاً درباره ادعای چند ساله‌ی بودجه‌ی تخصیص‌یافته توضیح داده و نه گزارشی از آخرین وضعیت پیمانکار یا طرح‌هایی که وعده داده‌اند منتشر شده است.

در ماه‌های اخیر، برخی فعالان اجتماعی و رسانه‌ای استان از نهادهای امنیتی و نظارتی خواسته‌اند به موضوع ورود کنند. آنان معتقدند فراتر از یک مشکل عمرانی، این وضعیت به مسئله‌ای امنیتی و اجتماعی تبدیل شده است. مسیر ناایمن، احتمال وقوع حوادث مرگبار، نارضایتی عمومی و احساس تبعیض، همگی زمینه‌هایی هستند که نیاز به ورود همه‌جانبه مسئولین برای رفع مشکل را دوچندان می‌کند

یک فعال رسانه‌ای در این باره می‌گوید: وقتی مردمی سال‌ها مطالبه‌گری مسالمت‌آمیز می‌کنند، نامه می‌نویسند، تذکر می‌دهند و باز هم صدایی شنیده نمی‌شود اما اکنون انتظار افکار عمومی از نهادهای مسئول و امنیتی آن است که در کنار پیگیری وضعیت این جاده، گزارش شفافی از روند تخصیص و هزینه‌کرد بودجه‌ها ارائه دهند. ساکنان تنگ‌سپو حق دارند بدانند چرا پس از سال‌ها وعده و وعید، همچنان گرد و خاک جاده بر چهره‌ و زندگی‌شان پدیدار است.

مردم می‌گویند دیگر نه به بازدیدهای مقطعی دل‌خوش‌اند و نه به تابلوهای «پروژه در دست اقدام». خواسته‌شان مشخص است:

یک جاده ایمن، آسفالته و در شأن انسان‌های شریفی که سال‌هاست تنها مانده‌ و درگیر مصائب فراوانِ این بی مهری‌ها هستند.

حمید پرندوار

نوشته شده توسط: حمید پرندوار